Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde örgün ve yaygın din öğretimi tartışmaları

Osmanlı Devleti'nin Kıbrıs'a hâkim olmasıyla birlikte, klasik Osmanlı idari ve eğitim sistemi Kıbrıs'ta da uygulanmaya konulmuştur. Kıbrıs'ın İngilizler eline geçmesiyle bu durum değişmiş, eğitim ve özellikle din eğitimi konusunda büyük sorunlar meydana gelmiştir. Okullarda din eğitimine gereken değer verilmemiş, gerek din görevlisi, gerekse din dersi öğretmeni yetiştirecek ciddi bir çalışma yapılmamıştır. Bu durum uzun yıllar devam ederek halkın dini hayatına da olumsuz yönde tesir etmiştir. Günümüzde ise bu durumda düzelmelerin olduğu görülmektedir.Bu çalışmada, bütün bu olumsuzlukların ardından 2011-2012 öğretim yılında açılan İlahiyat Bölümü ve İlahiyat Fakültesi, ayrıca okullarda yapılan Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi ve yaz aylarında yapılan Dini Bilgiler Kurslarıyla ilgili bilgiler ve bu faaliyetler etrafında cereyan eden tartışmalar ele alınmıştır.Çalışmada elde edilen bulgular şöyledir: Örgün ve yaygın din öğretimine karşı olanlar, konuya ideolojik olarak yaklaşmakta ve bu öğretim alanlarına ihtiyaç olmadığı, laiklik, yasaların izin vermemesi, bilim dışı olması, yobazlık, sosyal ve kültürel yapıya ters olması gibi gerekçeler öne sürmektedir. Din öğretimi faaliyetlerini destekleyenler de bu faaliyetleri, ihtiyaç olduğu, din ve vicdan özgürlüğü ve temel hak ve hürriyetler çerçevesinde ele almaktadırlar.Din eğitiminin sağlıklı zemine oturtulabilmesi için ideolojik tartışmalardan uzak bilimsel zeminde ele alınması gerekmektedir. Bunun gerçekleşmesi için de tarafların bir araya gelerek diyalog kurması gerekmektedir.

After establishing dominance over Cyprus, Ottomans applied their classical administrative and educational system in this part of the empire. However, British conquering of the island afterwards caused many problems in the system of education, especially in religious education. Religious education being neglected during this period, no serious studies or programs had been undertaken to supply the need for religious officials and teachers. This situation affected religious life of the public in a negative way during the abovementioned period. And today some important improvements are recognizable.In this study, we intend to convey proper information about the opening of the Department of Divinity and Faculty of Divinity in 2011-2012, on-going Religious Culture and Morals classes in the schools and Religious Science courses and to put forward the relevant discussions about these processes.Those who weigh against the formal and non-formal religious education generally bring forward laicism, inconsistence with law, fanaticism, bigotry, socio-cultural inadaptability etc. From the other side, the proponents of the religious education highlight the need for the religious education and the promotion of the fundamental rights and liberties such as freedom of religion and conscience.