Ebû Muâviye Ed-Darîr ve Kütüb-i tis'a'daki rivâyetlerinin hocaları ve rivâyet lâfızları açısından tahlîli

İslam'ın birincil kaynaklarından hadislerin tahrife uğramadan aktarılmasında ravilerin büyük rolü olmuştur. Muhammed ibn Hazim de o ravilerden biridir ve Ebu Muaviye künyesiyle meşhurdur. 113/731 yılında doğan ve 195/810 yılında vefat eden Ebu Muaviye, küçük yaşta görme duyusunu kaybetmiştir. Sika, sadük ve hatta zayıf olduğu söylenmiş, irca ve tedlis ile itham edilmiştir. Bununla birlikte temel hadis kitaplarında nakledilen hadislerin senetlerinde ismine sıkça rastlanmaktadır. A'meş'in yanında uzun süre bulunmuş ve onun en ünlü öğrencisi olmuştur. Onlarca hocası olmasına rağmen A'meş'ten naklettiği rivayetlere daha çok itibar edilmiştir. Bu çalışmamızın birinci bölümünde Ebu Muaviye ed-Darir'in biyografisi yer almakta, münekkit alimlerinin onun hakkındaki görüşleri değerlendirilerek cerh ve ta'dil açısından mertebesi tespit edilmektedir. İkinci bölümde ise Ebu Muaviye'nin Kütüb-i Tis'a'nın her bir kitabındaki rivayetleri hocaları ve rivayet sigaları açısından ayrı ayrı incelenmektedir. Bu şekilde cerh ve ta'dil alimlerinin Ebu Muaviye hakkındaki tenkitlerinin uygulamaya yansımaları, teori ile pratik arasındaki uyum ve Kütüb-i Tis!a müelliflerinin her birinin Ebu Muaviye'nin rivayetlerine yaklaşımı tespit edilmektedir. Bu arada konunun daha iyi anlaşılması için Ebu Muaviye'nin rivayet ettiği hadislerden örnekler verilmektedir.

The narrators had a great role in transmitting the hadiths, one of Islam's primary sources, without being distorted. Muhammad abn Khazim eas one of those narrators and famous by the epithet Abu Muawiya. He was born in 1137731 and died in 195/810, and he lost his sense of vision at a young age. He was said to be thiqah, sadüq and even da'if. He was accused of being murji' and mudallis. Nevertheless, his name is frequently encountered in the chains of narrators of the hadiths reported in the main hadith books. He has been with A'mash for a long time and became his most fomous student. Although he had dozens of teachers, the narratives he reported from A'mash were more accredited. The first part of this study includesthe biography of Abu Muawiya and his degree in terms of al-jarh wa al-ta'dil has been determined through evaluating the opinions of the critic scholars about him. In the second part, the narratives of Abu Muawiya in each of the Nine Books have been analysed in terms of his teachers and his ways of reporting. In this way, the reflection of the criticisms of the scholars of al-jarh wa al-ta'dil about. Abu Muawiye on practice, the harmony between theory and practice, adn the approach of each of the anthors of the Nine Books to the narrations of Abu Muawiya are determined. In the meantime, some examples of hadiths narrated by Abu Muawiyah are given for a better understanding of the subject.