Çocuklarda kısa süreli girişimlerde remifentanil-propofol kullanılarak yapılan total intravenöz anestezinin sevofluran-azotprotoksit kullanılarak yapılan inhalasyon anestezisi ile karşılaştırılması

Abstract

Çalışmamızda, çocuklarda kısa süreli KBB cerrahisi girişimlerinde remifentanil- propofol kullanılarak yapılan TİVA ile sevofluran-azotprotoksit kullanılarak yapılan inhalasyon anestezisinin idame ve derlenme üzerine olan etkilerini karşılaştırarak incelemeyi amaçladık. Bu çalışma Fakülte Etik Kurul yazılı onayı alındıktan sonra, KBB servisinde tonsillektomi ve/veya adenoidektomi, adenoidektomi ve/veya tüp takılması, tonsillektomi ve/veya tüp takılması planlanan, yaşlan 4-12 arasında değişen ASAI-II grubundan 50 hasta üzerinden gerçekleştirildi. Bütün olgulara operasyondan bir saat önce premedikasyonda EMLA krem her iki el sırtı ve antekübital bölgeye uygulandı. Operasyondan XA saat önce 0.5 mg.kg"1 midazolam 5cc meyve suyu ile (en fazla 12mg) içirildi. Olgular rastgele iki eşit gruba ayrıldı. Tüm olgulara anestezi indüksiyonunda 0.01 mg.kg_1 atropin İV uygulamasını takiben 1 ug-.kg"1 remifentanil 30 saniye üzerinde infüzyon hızıyla verildi. Hemen ardından 2-2.5 mg.kg"1 propofol infuzyonu kirpik refleksi kaybolana kadar uygulandı. 0.05 mg.kg"1 sisatrakuryum uygulanmasından 2 dak. sonra entübasyon yapıldı. I. Grup hastalara indüksiyondan sonra iki ayrı damar yolu açılarak 3 mg.kg"1 h"1 propofol ve 0.5 jıg.kg^dak'1 dozda remifentail infuzyonu ile anestezi idamesi sağlandı. Olgular entübasyon öncesi ve sonrasında %100 O2 ile 6lt/dak akım hızında ventile edildi. Entübasyondan sonra ise TL. Grup hastalarda sevofluran %2.5 konsantrasyonda %50 O2 (31t/dak)+ %50 azotprotoksit (31t/dak) olacak şekilde anestezi idamesi sağlandı. Tüm olgularda ventilasyon, manuel olarak end-tidal CO2 parsiyel basmcı 35-40 mmHg olacak şekilde normokapnik olarak sürdürüldü ve cerrahi insizyondan önce 10 mg.kg"1 dozda paracetamol supp. rektal yoldan postoperatif analjezi amacıyla uygulandı. SAB, DAB, OAB ve KAH ölçümleri; kontrol, indüksiyondan sonra, entübasyondan sonra, insizyon sırasında, insizyondan 5-10-20 dakika sonra ve operasyon bitiminde kaydedildi. Aksiller vücut ısısı da aynı zaman aralıklarında takip edilerek 36.5- 37 °C arasında kalması sağlandı. Oksijen satürasyonu (Sp02) sürekli olarak monitörize edildi. Operasyon sonunda cerrahi süresi, ekstübasyon zamanı, derlenme zamanı, Aldret derlenme skorunun 8 veya üzerinde olma zamanı ve postoperatif istenmeyen olaylar kaydedildi. Uyanma döneminde 10. ve 30. dakikalarda olmak üzere üç puanlı skorlama ile ajitasyon, POPS skorlaması ile ağrı seviyeleri belirlendi. İki grup karşılaştırılmasında parametrik şartların sağlanabildiği durumlar için Student's- t testi, parametrik şartların 59sağlanamadığı durumlar için Mann-Whitney-U testi kullanıldı. Kategorik veriler chi- square (x2) testi ile değerlendirildi. p<0.05 değerleri anlamlı kabul edildi. Olguların demografik verileri, anestezi ve operasyon süreleri arasında fark yoktu. (p>0.05). Her iki grupta da OAB indüksiyondan hemen sonra anlamlı derecede düştü. Fakat gruplar arasında istatistiksel fark gözlenmedi. Daha sonraki tüm ölçümler (SAB, DAB, OAB) istatistiksel olarak benzerdi. Entübasyon sonu ölçümlerinden itibaren operasyon sonuna kadar yapılan tüm ölçümlerde KAH'm inhalasyon grubunda TİVA grubuna göre istatistiksel açıdan anlamlı derecede yüksek seyrettiği gözlendi. (p<0.05). Tüm hastalarda oksijen satürasyonu ortalamaları %99'un altına düşmedi. Her iki grubun derlenme verileri karşılaştırıldığında; derlenme, ekstübasyon, Aldret skoru 8 veya üzeri olma zamanlarının inhalasyon grubunda istatistiksel olarak anlamlı derecede kısa olduğu gözlendi. Postoperatif 10. dakika da ölçülen ajitasyon ve ağrı skorlarının gruplar arası karşılaştınlmasında sonuçlar istatistiksel olarak benzer iken (p>0.05), 30. dakikada ölçülen değerler arasında istatistiksel açıdan fark vardı. İnhalasyon grubundaki hastaların ajitasyon ve ağrı skorları anlamlı derecede yüksekti. (p<0.05). Postoperatif bulantı-kusma insidansı inhalasyon grubunda istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (p<0.05). Postoperatif dönemde diğer istenmeyen olayların (bradikardi, taşikardi, hipotansiyon, hipertansiyon, titreme, solunum depresyonu) görülme sıklığı açısından iki grup benzerdi (p>0.05). Sonuç olarak çocuklarda kısa süreli KBB cerrahisi girişimlerinde remifentanil- propofol kullanılarak yapılan TİVA'nın sevofluran-azotprotoksit kullanılarak yapılan inhalasyon anestezisine değerli bir alternatif olabileceği kanısına varıldı.

In this study, it is aimed to study the efects of the inhalation anesthesia induced using sevofluran-nitrousoxide, and TTVA induced using remifentanil-propofol on maintenance and recovery in short-team ENT surgery attempts on cihldren, comparing them to each other. After the approval of the Faculty Ethic Committeee, this study has been carried out on 50 patients in ASA I-II group who were between the ages of 4-12. They were to have the operations-tonsillectomy and/or adenoidectomy, adeonoidectomy and/or tube- attaching, tonsilectomy and/or tube-attaching. An hour before the operation EMLA cream has been applied to the antecubital region and to the backs of the both hands of the whole cases by premedication. Half an hour before the operation 0.5 mg.kg"1 midazolam with 5 cc juice (at most 12 mg) has been drunk by the patients. The cases were randomly seperated into two groups. In the anesthesia induction, 1 ug.kg"1 remifentanil has been given to the whole cases over a 30 second infusion speed following the application of 0.01 mg.kg"1 Atropin TV just after that, 2-2,5 mg.kg"1 propofol infusion has been applied until the eyelash reflex has disappeared. Two minutes after 0.05 mg.kg"1 cisatracurium application, intubation has been done. After the induction two different veins were opened to the first group of patients and anesthesia has been maintenanced by the infusion of 3 mg.kg"1 h"1 propofol and 0.5 ug-kg"1 dak'1 dose remifentanil. The cases were ventilated by % 100 O2 at a speed of 6 lt/min, before and after the intubation. But, after the intubation anesthesia has been maintenanced for the second group of patients with the help of % 50 O2 (3 lt/min) + % 50 nitrousoxide 3 lt/min) in % 2.5 sevofluran concentration. In the whole cases, ventilation has been normocapnically continued in a way that manuall end-tidal CO2 partial pressure was 35- 40 mmHg and before the surgical incision paracetamol supp. At a dose of lOmg.kg"1 has been applied from the rectal way for postoperative analgesia. Systolic arterial pressure (SAP), diastolic arterial pressure (DAP), mean arterial pressure (MAP) and hearth rate (HR) measurements were recorded after the induction, after the intubation, during incision, 5-10-20 minutes after incision and at the end of the operation. Also axillary body heat was followed at the same time periods and it was provided to stay between 36.5-37 °C. Oxygen saturation has continuously been monitorised. At the end of the surgery, surgery period, extubation period, recovery period, the period in which Aldret recovery score was 8 or over 8 and postoperative adverse events 61were recorded. At the recovery period, at 10th and 30th minutes, agitation was determined by three-point scoring and pain levels were determined by POPS scoring. While comparing the two groups, Student's-t test was used in the cases that parametric conditions could be provided and Mann-Whitney-U test was used in the cases that parametric conditions coldun't be provided. Categorical data was evaluated by chi-square (x2) test. p<0.05 values were accepted as considerable. There were no differances between the demographic data anesthesia and operation periods of the cases (p>0.05). In both groups MAP considerably decreased soon after the induction. But no statistical difference has been observed between the groups. All the following measures (SAP, DAP, MAP) were statistically similar. In the all measures after the end of entubation till the end of the operation, it was observed that in the inhalation group HR was considerably high when compared with the TIVA group (p<0.05). oxygen saturation hasn't been under % 99 in any patient. When the both groups recovery data was compared it was seen that statiscally recovery, extubation, Aldret score 8 or over 8 periods were considerably short in the inhalation group. Although the statistics of the comparison of the two groups' agitation and pain scores that were measured at postoperative 10 * minute were similar (p>0.05), the values measured at 30th minute were statistically different. Agitation and pain scores of the patients in the inhalation group were considerably high (p<0.05). Postoperative nausea-vomit incidence was considerably high in the inhalation group in statistics (p<0.05). The two groups were similar when they were compared with the statictics of the frequency of adverse events seen in the postoperative period (bradikardy, tachikardy, hipotension, hipertension, shivering, respiration depression). As a result, we think that TTVA which is made by using remifentanil-propofol can be a valuable alternative to sevofluran-nitrousoxide used inhalation anesthesia in short- term ENT surgery attempts on children.