Tatvîru esâlîbi tedrîsi’l-muhâdese fi külliyyâti’l-ilâhiyyât

Abstract

يهدف هذا البحث إلى تبيين الدور الرئيس الذي تضطلع به مهارة الحوار في تمكين الطلبة الأتراك من الاقتدار على التحدث بلغة عربية سهلة ويتناول هذا البحث مفاهيم تتصل بهذه المهارة: القالب المنطقي, وخطاب الروع, كما يتناول مواد أساسية فيه كالتقسيم الزمني لدرس الحوار, والتفاعل الصفي, ومهارات المدرس, ومفهوم القالب, وكيفية التوصل إلى الكلمات المشتركة بين اللغتين, ومهارات مقترحة للتدريس, وآليات لحل المشكلات المستعصية. وجداول مقترحة يحفظها المبتدئ, كما يقدم التوصيات

Bu çalışmanın amacı, Türk öğrencilerin kolay ve basit bir Arapça ile konuşabilmelerini sağlamada diyalog becerisini oluşturan temel unsurun ne olduğunu ortaya koymaktır. Yine bu çalışma bu beceriyle alakalı olarak, mantıksal kalıp ve kelimelerin zihinde uyandırdığı çağrışımlar gibi kavramları ele almakta ve diyalog dersi için zaman ayırmak, sınıf içi etkileşim, hocanın becerisi, kalıp kavramı, iki dil arasındaki ortak kelimelere müracaat etmek, öğretim için önerilen beceriler, karmaşık problemlerin çözüm yolları gibi unsurları incelemektedir.

This study is intended to investigate what is the main element that makes up the skill of conversation in enabling the Turkish students to speak with a simple Arabic. This study also analyzes, in connection with this skill, such concepts as logical pattern and semantic associations, as well as examines such elements as devotion of time to the course of conversation, interactive teaching, teacher’s skills, concept of pattern, taking help from the words common between the two languages, skills suggested for teaching and ways of solution for the complicated problems.