Molla Güranî’nin (v.893-1488) Ref’ul-Hitâm ’an Vakfi Hamza ve Hişâm adlı risalesinin tahkikli neşri

Abstract

Asıl adı Şemseddin Ahmed b. İsmâil olan Molla Gürânî (v. 893/1488) 15. yy. Osmanlı âlimlerindendir. Kıraat, kelâm, tefsir, hadis, nahiv, fıkıh, Arap dili ve edebiyatı gibi ilimleri tahsil eden Gürânî, kıraat alanında da eserler vermiş bir âlimdir. Bu çalışmalarından biri de Ref’ul-Hitâm ‘an Vakfi Hamza ve Hişâm adlı risalesidir. Molla Gürânî’nin bu çalışması, Kaside-i Lâmiyye veya Şatıbiyye adıyla da bilinen kıraat literatüründe başat eserlerden biri olan Hırzü’l-Emânî ve Vechu’t-Tehânî adlı eserin “Vakfı Hamza ve Hişâm ‘ale’l-Hemze” babına şerh olarak kaleme aldığı risaledir. Yapacağımız bu çalışmada sözkonusu risalenin kıraat alanındaki yerini ve önemini ortaya koyacağız. Buna ilaveten ilim dünyasına tanıtmak amacıyla tahkikli metnini de sunacağız.

Molla Gurânî (d. 893/1488) whose real name is Shamsaddin Ahmad, is an Ottoman scholar of the 15th century. Gurânî, who studied Islamic sciences such as qiraat (recitation), kalam, tafsir, hadith, nahw, fiqh, Arabic language and literature, is also a scholar who published studies in the field of Qiraat. One of these works is his treatise Raf al-Khitâm ‘an waqf Hamza wa Hishâm. This work of Molla Gurânî is a commentary on a chapter (namely Waqf Hamza wa Hisham ala al-Hamza) of one of the chief works in the qiraat literature, Hirz al-Amânî wa Wajh al-Tahani, a work also known as al-Qasida al-Lâmiyya or Shâtibiyya. The aim of this study will be to present the text of the treatise, introducing the treatise in terms of content and to determine its significance in relation to its place in the field of qiraat.