Yazar "Özçopur, Betül" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Borik Asitin Kök Dentin Üzerine Etkisi Mineral İçeriği ve Bağ Dayanımı AH-Plus: SEM-EDX Çalışması
    (2016) Akman, Melek; Belli, Sema; Olcay, Keziban; Özçopur, Betül
    Borik asit, EDTA ve sitrik asitin kök dentininin mineral içeriğine ve AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanımına etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: 18 adet çekilmiş premolar dişler kullanıldı. Dişlerin kuron kısımları kaldırıldı. Herbir dişten iki kök yarısı elde etmek için su soğutması altında uzunlamasına kesit alındı. SEM EDX kullanılarak element seviyeleri ölçüldü. AH Plus ile build-up oluşturuldu. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım değerleri (MPa) kaydedildi. Shear testi yapıldıktan sonra kök yüzeyleri tekrar düzleştirildi ve %5,25 NaOCl’u takiben %10 Borik asit, %17 EDTA and %10 Sitrik asit uygulandı. Kök yüzeyleri tekrar SEM EDX ile ölçüldü. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım değerleri kaydedildi (MPa) ve paired t testi kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Borik asit uygulanımı kök dentininin O, Na, K ve Ca/P oranını (p<0.001) artırdı, Ca, C, Mg mineral içeriğini (p>0.05) değiştirmedi. EDTA uygulanımı O, Na, C, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.001). Sitrik asit uygulanımı C, Na, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.05). Sitrik asit uygulanımı AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanım değerini değiştirmedi (p=0.218). Hem Borik asit hem de EDTA uygulanımı AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanım değerini azalttı (p=0.000). Sonuç: Tüm test edilen materyaller kök dentininin mineral içeriğini değiştirdi. Borik asit ve EDTA AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanımını azalttı. Borik asit alternatif şelasyon ajanı olarak düşünülebilir ancak materyalin kullanım güvenilirliği için daha ileri çalışmalara ve klinik uygulamalara ihtiyaç vardır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Perforasyon tamir materyallerinin sızıntı ve kalitesi: İntrakoronal ve retrograd tekniklerin karşılaştırılması
    (2014) Özçopur, Betül; Akman, Melek; Hakkı, Sema; Belli, Sema
    Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, perforasyon tamir materyallerinin, perforasyon bölgesine ortograd ya da retrograd yerleştirildiğinde, sızıntı ve kalitesini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çekilmiş insan molar dişlerin mesial ve distal kök yüzeylerinde, dişin uzun aksına 45 derecelik açıyla elmas bir frez ile kasten perforasyonlar oluşturuldu. Mesial perforasyonlar intrakoronal olarak şu materyaller kullanılarak tamir edildi: IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). Siman ile giriş kavitesi doldurulduktan sonra distal perforasyonlar aynı materyaller ile retrograd olarak tamir edildi. Dişler %100 nemli ortamda 24 saat saklandı. Perforasyon bölgeleri 24 saat %2'lik metilen mavisinde bekletildi. Dişler kesilerek, 20x ve 40x büyütme ile stereomikroskop altında incelendi ve boya penetrasyonuna göre taşmış, yeterli ve yetersiz olarak skorlandı. Bulgular: Veriler Kruskal-Wallis ve MannWhitney U-testleri ile analiz edildi. Restorasyon teknikleri arasında önemli derecede fark bulundu (p0.05). Tüm materyallerde retrograd teknik kullanıldığı zaman daha az sızıntı gözlendi (p0.05). Giriş kavitesi boyunca perforasyonun tamiri, %86 taşmış ya da yetersiz bulundu. Retrograd olarak uygulandığı zaman IRM %80, MTA %60 oranında sızıntı olmadan yeterli bulundu. Sonuç: Retrograd teknik kullanarak perforasyonların tamiri, kullanılan materyalin etkisi olmaksızın yeterli restorasyonun sayısı önemli derecede arttı. IRM retrograd uygulandığı zaman MTA'yı takiben en iyi kapamayı sağladı.