Yazar "Özkürkçüler, Alpaslan" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    An Evaluation of the Effects of Two Chronic Immobilization Stress Protocols on Depression/Anxiety Related Behavior in Male Rats
    (2019) Özen Koca, Raviye; Solak Görmüş, Zülfikare Işık; Kutlu, Selim; Şahin, Zafer; Özkürkçüler, Alpaslan; Koç, Aynur; Solak, Hatice; Çakan, Pınar
    Objective: The effect of acute and chronic stress models on depression and/or anxiety-like behavior in rodents has been widely studied,but with contradictory results. This may be due to differences in the sex and age of the animals studied or inherent differences in the stress models used. Therefore, this study aimed to evaluate the effects of two immobilization stress protocols on depression/anxiety-like behaviors in adult male rats. Materials and Methods: Adult Wistar rats were randomly divided into three groups (n10) comprising: control, immobilization stress-1 (45 minutes daily for a period of ten days), and immobilization stress-2 (45 minutes twice a day for a period of ten days). Stress-related behavior was evaluated by means of the open field and forced swim tests. In addition, change in body weight, fasting blood glucose, and serum corticosterone were measured. Results: In the open field test, the percentage of time spent in the central area and mean velocity were significantly lower in the immobilization stress-1 and immobilization stress-2 groups as compared to the control group (p0.05 and p0.01, respectively). Movement ratios were lower in both immobilization stress groups than in the control group (p0.001 and p0.01, respectively). In theforced swim test, the duration of swimming, climbing and immobility behavior in both immobilization stress protocols did not differ from the control group. Serum corticosterone levels were higher in the immobilization stress-1 and immobilization stress-2 groups than in the control group (p0.05), but no overt differences were determined in the percentage change in body weight or the fasting blood glucose level between the stress protocol groups and the control group (p0.05). Conclusion: We may conclude that immobilization stress-1 and immobilization stress-2 protocols do not cause depression-like behavior in adult male rats. However, anxiety-like behaviors predominated in both stress protocol groups.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Sıçanlarda deneysel Alzheimer tipi demans modelinde yeni bir nörotrofik molekül olan nöritinin rolü
    (2022) Özkürkçüler, Alpaslan; Kutlu, Selim
    Alzheimer hastalığı (AH), günlük yaşamsal aktivitelerde azalma ve bilişsel yeteneklerde bozulma ile karakterize, nöropsikiyatrik semptomların ve davranış değişikliklerinin eşlik ettiği nörodejeneratif bir hastalıktır. AH demansın en sık görülen tipi olup prevalansı gün geçtikçe artmaktadır. Fizyopatolojisinde oluşan anormal amiloit prekursor proteinler (APP), hücre içinde nörofibril yumakları (NFY) ve senil plaklar (SP) birikmesi, sinir hücrelerinde sinaptik iletimin kaybına ve özellikle hipokampus ve serebral korteksteki nöronların ölümüne yol açmaktadır. Asetil kolin (ACh) hipokampusu serebral kortekse bağlayan nörotransmitterdir. Kolin ve asetil koA’dan ‘asetil transferaz’ enzimi ile ‘asetil kolin’ oluşur. AH’de primer defisit beyindeki kolinerjik sistemin, özellikle öğrenme ve bellek ile ilgili bölgelerde, bozulmasıdır. Plastisite geni 15 (CPG 15) olarak da bilinen nöritin, aktivite ile indüklenen glikozilfosfatidilinozitol bağımlı bir aksonal protein olup çoğunlukla merkezi sinir sisteminde eksprese edilir. İlk olarak ratların dentat girusunda, daha sonra insanda tespit edilmiştir. Nötirinin hafızayı etkileyen nörodejeneratif ve nöropsikolojik hastalıklarda da rol oynayabileceği ileri sürülmüştür. Sinirsel gelişim ve sinaptik plastisitedeki çok yönlü rolleriyle nöritin, MSS’nin nöronal bağlantılarının yeniden oluşmasında katkı sağlar. Deneysel AH modelleri birçok araştırmada AH etiyofizyopatolojisinin anlaşılması ve potansiyel tedavi seçeneklerinin etkinliğinin belirlenmesine yönelik olarak son yıllarda yoğun olarak kullanılmaktadır. Bu bağlamda MSS’de eksprese edilen yeni bir molekül olan nöritin (NRN), nörodejeneratif hastalıklarda araştırılan ümit verici bir peptittir. AH süreçlerinde NRN etkisini konu alan oldukça sınırlı sayıda araştırma bulgusu yer almaktadır. Nöritinin sıçanlardaki olası etkinliğinin davranış modelleri ve nöronal moleküler belirteçler düzeyinde etkisi ise araştırılmamıştır. Bu nedenle mevcut çalışmamızda yeni bir nörotrofik molekül olan NRN’nin AH’deki olası nöroprotektif etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada 40 adet erkek sıçan Kontrol, demans, nöritin, demans + nöritin grupları olarak 4 gruba ayrılmıştır. Tüm hayvanlara anestezi altında stereotaksik cihaz ile ozmotik minipompa yerleştirilmiştir. Demans gruplarına streptozotosin intraserebroventriküler (İSV) yolla enjekte edilmiştir. Nöritin ve çözücüsü İSV yolla 7 gün boyunca infüze edilmiştir. 8. günde sıçanlara davranış testleri uygulanmıştır. Morris’in su labirenti testinde (MST) her bir hayvanın performansı kaydedilerek davranış parametreleri değerlendirilmiştir. Tüm sıçanlardan elde edilen serum ve beyin dokuları toplanmış ve ELISA yöntemiyle hipokampal kolinerjik aktivite analizleri gerçekleştirilmiştir. MST bulgularında NRN uygulanan gruplarda demans gruplarına kıyasla platformu bulma süresi, platforma yüzme mesafesi ve hızı açısından istatistiksel olarak olumlu sonuçlar elde edilmiştir. Moleküler analiz sonuçları istatistiksel olarak anlamlı olmasa da tedavi grubunda ChAT aktivitesinde artış tespit edilmiştir. Çalışma bulgularımız, NRN’nin AH tedavisi üzerine olan etkilerinin araştırıldığı derinlemesine çalışmaların, AH için yeni bir tedavi seçeneği olarak NRN’nin etkinliği konusunda yeni ufuklar açacağını düşündürmektedir.