Yazar "Altunay, Fatih" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Acil serviste pulmoner tromboembolili hastaların farklı puanlama araçları ile değerlendirilmesi
    (2018) Özer, Muhammet Raşit; Ergin, Mehmet; Altunay, Fatih; Gökal, Aliye Nur; Dündar, Zerrin Defne; Vişneci, Emin Fatih; Koçak, Sedat
    Amaç: Acil serviste pulmoner tromboemboli (PTE) tanısı alan hastaların mortalite ile demografik, klinik, laboratuvar ve skorlamaözellikleri arasındaki ilişkiyi araştırmak.Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmada, 2012-2015 yılları arasında acil servise başvuran torasik bilgisayarlı tomografi (BT) veyapulmoner BT anjiyografisi ile PTE tanısı alan 166 hasta çalışmaya dahil edildi. Hasta grubu Grup I (sağ kalan) ve Grup -II (hayattakalmayan)olarak iki gruba ayrıldı. Hematolojik ve biyokimyasal laboratuvar parametreleri, laktat içeren arteriyel kan gazı değerleri vetüm hastaların klinik şiddeti MWS, PESI ve MEWS skorlama sistemleri kullanılarak değerlendirildi.Bulgular: Arteriyel oksijen basıncı (PaO2) ve laktat düzeyleri açısından, hasta grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farkbulundu. Grup II'de, PESI ve MEWS skorları Grup-I hastaları ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak yüksek bulundu. Grup II hastalarındaMWS skoru daha yüksekti.Sonuç: Burada kullanılan parametreler ve skorlama araçları sayesinde, PTE olgularını tanılamayı amaçladık. PTE'nin bu bulgularınyardımıyla klinisyen tarafından daha erken teşhis edildiğinde, mortalite ve morbidite oranlarının azaltılacağını ve tedavinin dahaetkili olacağını düşünmekteyiz.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Sağlık çalışanları arasında kardiyopulmoner resüsitasyon bilgi düzeyi değerlendirilmesi.
    (2015) Altunay, Fatih; Girişgin, Abdullah Sadık
    Çalışmamız Konya genelinde farklı sağlık kuruluşlarından 326 hekim ve 74 112 sağlık personelinin katıldığı kesitsel anket çalışmasıdır. Bu çalışmadaki amacımız hekimler ve 112 sağlık çalışanlarının resüsitasyon bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi ve 2010 AHA klavuzunun ne ölçüde takip edildiğinin belirlenmesidir. Yöntem: Katılımcılara 18 sorudan oluşan ve 2010 AHA klavuzu esas alınarak hazırlanan anket uygulandı. Bulgular: Katılımcıların soru gruplarının hemen hepsinde eksikliklerinin olduğu ancak özellikle acil tıp ve kardiyolojinin diğer bölümlere göre belirgin düzeyde daha iyi oldukları görülmüştür. Bu farklılığın nedeninin bu bölümlerin devamlı olarak resüsitasyon ile içli dışlı olmaları ve hem pratik hemde teorik olarak kendilerini geliştirme ihtiyacı hissetmelerine bağlı olabileceği düşünüldü. Bu sonuçta bize dolaylı olarak mezuniyet sonrası KPR kursu almanın resüsitasyon başarısı üzerinde ne kadar etkili olduğunu göstermektedir. Sonuç: Çalışmamızda sınırlı bir örneklem kullanmamız ve pratik becerileri değerlendirememe gibi yetersizliklerimiz bulunmaktadır. Elde edilen verilere dayanarak Türkiye'de halen mezuniyet öncesi ve mezuniyet sonrası KPR eğitiminin yetersiz olduğu görülmektedir. Hastane içinde veya hastane dışında kardiyopulmoner arreste tanık olan sağlık personelinin veya sağlıkçı olmayan kişilerin resüsitasyon ekibi gelinceye kadar temel yaşam desteğine başlaması ve hatta defibrilasyon yapabilme becerisi kazanarak daha kaliteli KPR yapılabilmesi için hem sağlıkçılar hemde halk arasında eğitimlerin artırılması gerekmektedir.