Humerus diyafiz kırıklarında; plak ile tespit ve açık veya kapalı redüksiyon ve titanyum elastik çivi ile tespit ve kilitli intramedüller çivi ile tespit yöntemlerinin orta dönem klinik sonuçlarının karşılaştırılması
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2016
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmamızda erişkin humerus diyafiz kırıklarında plak vida tespiti, kilitli intramedüller çivi ile tespit ve yeni bir tedavi metodu olarak titanyum elastik çivi ile tespit sonucunda kırık kaynama oranlarını, komplikasyon oranlarını ve hastaların fonksiyonel sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık. Elde edilen bulgular ışığında humerus cisim kırıkları için daha basit, kırık biyolojisine daha uygun ve fonksiyonel durumu en üst düzeye çıkarabilecek bir tedavi metodu ortaya konulabilir mi sorusunu araştırmayı planladık. Gereç ve Yöntem: Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalında Ocak 2012 ve Ocak 2015 tarihleri arasında tedavi edilen 38 erişkin yaş grubu humerus diyafiz kırığı retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların yaş aralığı, cinsiyete göre dağılımı, kırık etyolojisi,ve hastanede kalış sürelerine yönelik veriler kayıt altına alındı. Hastaların kırık sınıflandırılması AO/OTAsınıflamasına göre yapıldı. En az 6 aylık takibi olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastaların kontrolleri esnasında direk grafi ile kırık kaynama oranları, varus/valgus dereceleri, ön/arka planda açılanma oranları incelendi. Hastalara fonksiyonel skorlama olarak Omuz, dirsek ve el sakatlık skorlaması (DASH), Mayo Dirsek Skorlaması, UCLA Omuz Skorlaması, Steward-Hunley kriterlerine göre değerlendirme yapıldı. Tüm bu veriler istatistiksel olarak değerlendirilerek 3 tedavi yöntemi arasında fark olup olmadığı değerlendirildi. Bulgular: Gruplar arasında epidemiyolojik olarak anlamlı fark bulunamadı. Kırık etyolojisi, cinsiyet dağılımı ve yaş aralığı literatürle uyumlu bulundu. Hastanede yatış süresinin TEN grubunda anlamlı olarak kısa olduğu bulundu. Kırık kaynama oranlarında ve fonksiyonel skorlamalarda tedavi tiplerine göre anlamlı bir farkı olmadığı anlaşıldı. Varus/valgus ve ön/arka planda açılanma oranlarının TEN ile tedavi edilen grupta bir miktar yüksek olduğu görüldü. Ancak bu oranlar humerus diyafiz kırıkları için kabul edilebilir sınırlar arasında bulundu. Varus/valgusun ve ön/arka plandaki açılanmanın fonksiyonel skorlara etkisi de değerlendirildi ve fonksiyonel durumu etkilemediği analiz edildi. Her üç tedavi tipinde de mükemmel ve iyi sonuçların çoğunlukta olduğu ve gruplarının birbirine istatistiksel olarak üstün olmadığı sonucuna varıldı. Sonuç: Sonuçlarımız ve literatür bilgileri ışığında konservatif tedavinin ekstremiteyi uzun süre hareketsiz bırakması, hastaların yaşam konforunu ve kişisel bakımlarını kısıtlaması, plak vida osteosentezinde yumuşak doku hasarı ve kırık biyolojisinin bozulması, ve kilitli intramedüller çivilerdeki muhtemel omuz problemleri göz önünde bulundurulduğunda titanyum elastik çivinin humerus cisim kırıklarında iyi bir alternatif olabileceğini düşünmekteyiz. Ancak bu tedavi metoduyla alakalı hem bizim serimizin ve takip süremizin az olması nedeniyle hem de literatürde böyle çalışmalar bulunmadığı için yüksek vaka sayılı ve daha uzun süre takipli, randomize kontrollü, prospektif çalışmalara ihtiyaç olduğunu düşünüyoruz. Anahtar Kelimeler: Humerus diyafizer kırıkları, elastik çivi ,TEN, intramedüller çivi, plak vida tespit, erişkin yaş, fonksiyonel sonuçlar, varus/valgus deformite
The aim of this study is analyze union rates, peroperative complications and funcitonal outcomes of the patients in treatment of humerus shaft fractures in adults with plate-screw fixation, locking intramedullary nail fixation and new treatment method of titanium elastic nail fixation. W aimed to find the treatment of humerus diaphyseal fractures which is minimal easier and optimal for fracture healing biology and which increase the functional outcomes in patients. Materials and Methods: A total of 38 adult patients evaluated in this retrospective study treated for humerus shaft fracture in Necmettin Erbakan Üniversity Meram Medical Faculty Department of Othopedics and Traumathology between January 2012 and January 2015. Ages, sexes, fracture ethiology and hospital duration datas were recorded. Fractures are classified according to AO/OTA classification. The study inlucdes only the patients who has minimal 6 months follow up. Union and varus/valgus and angulation rates were evaluated with X-ray views in clinical visits all of the patients. Funcitonal outcomes were evaluated by Disability of shoulder, elbow and Hand (DASH), Mayo elbow score, UCLA shoulder score and Steward-Hunley criterias. All of these data were analyzed for significant or nonsignificant statistical difference between three treatment methods of humerus shaft fracture. Results: There were no significant difference in epidemological data of three groups. Fracture ethiology, ages, sexes was congruent with literature. Hospital duration time was shorter than the other methods in the group treated with TEN and this was significant. Analysis of union rates and differences in functional outcomes were not significant between three groups. İn TEN group Varus/valgus and angulation rates were higher than the other methods. But this result was in acceptable range for humerus shaft fracture. Also we analysed the correlation of varus/valgus, angulation and funcitonal outcomes. There was no correlation between these deformities and funcitonal outcomes. In all of three groups most of the results were found to be excellent and good (there was no significant difference between groups). Conclusions: According to our results and literature knowledges conservative methods immobilize the extremity, decrease the life quality, and complicate the personal care, plate screw fixation can damage more soft tissue and fracture healing biology than the others, surgical technique of locking intramedullary nail can cause shoulder problems. We think that TEN can be a good alternative for theese fractures. However prospective randomised stıdies with larger number of patients and longer follow-up are needed. Key Words: Humerus diaphyseal fractures , elastic nail, TEN, intrmedullary nail,plate screw fixation, adult age, functional outcomes, varus/valgus deformity
The aim of this study is analyze union rates, peroperative complications and funcitonal outcomes of the patients in treatment of humerus shaft fractures in adults with plate-screw fixation, locking intramedullary nail fixation and new treatment method of titanium elastic nail fixation. W aimed to find the treatment of humerus diaphyseal fractures which is minimal easier and optimal for fracture healing biology and which increase the functional outcomes in patients. Materials and Methods: A total of 38 adult patients evaluated in this retrospective study treated for humerus shaft fracture in Necmettin Erbakan Üniversity Meram Medical Faculty Department of Othopedics and Traumathology between January 2012 and January 2015. Ages, sexes, fracture ethiology and hospital duration datas were recorded. Fractures are classified according to AO/OTA classification. The study inlucdes only the patients who has minimal 6 months follow up. Union and varus/valgus and angulation rates were evaluated with X-ray views in clinical visits all of the patients. Funcitonal outcomes were evaluated by Disability of shoulder, elbow and Hand (DASH), Mayo elbow score, UCLA shoulder score and Steward-Hunley criterias. All of these data were analyzed for significant or nonsignificant statistical difference between three treatment methods of humerus shaft fracture. Results: There were no significant difference in epidemological data of three groups. Fracture ethiology, ages, sexes was congruent with literature. Hospital duration time was shorter than the other methods in the group treated with TEN and this was significant. Analysis of union rates and differences in functional outcomes were not significant between three groups. İn TEN group Varus/valgus and angulation rates were higher than the other methods. But this result was in acceptable range for humerus shaft fracture. Also we analysed the correlation of varus/valgus, angulation and funcitonal outcomes. There was no correlation between these deformities and funcitonal outcomes. In all of three groups most of the results were found to be excellent and good (there was no significant difference between groups). Conclusions: According to our results and literature knowledges conservative methods immobilize the extremity, decrease the life quality, and complicate the personal care, plate screw fixation can damage more soft tissue and fracture healing biology than the others, surgical technique of locking intramedullary nail can cause shoulder problems. We think that TEN can be a good alternative for theese fractures. However prospective randomised stıdies with larger number of patients and longer follow-up are needed. Key Words: Humerus diaphyseal fractures , elastic nail, TEN, intrmedullary nail,plate screw fixation, adult age, functional outcomes, varus/valgus deformity
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Humeral kırıklar, Humeral fractures, Humerus, Humerus, Kemik plakları, Bone plates
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Pekince, O. (2016). Humerus diyafiz kırıklarında; plak ile tespit ve açık veya kapalı redüksiyon ve titanyum elastik çivi ile tespit ve kilitli intramedüller çivi ile tespit yöntemlerinin orta dönem klinik sonuçlarının karşılaştırılması. (Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi) Necmettin Erbakan Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi Cerrahi Tıp Bilimleri Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Konya.
