Temporal kemik fraktürü sonrası geç dönem fasiyal sinir dekompresyon cerrahisi sonuçlarımız
Yükleniyor...
Tarih
2018
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Bu çalışmanın amacı temporal kemik travması sonrasında gelişen fasiyal sinir paralizi olgularının klinik özelliklerini ve geç dönem fasiyal sinir dekompresyon sonuçlarımızı sunmaktır. Gereç ve Yöntem: Ocak 2010 - Mart 2016 tarihleri arasında, temporal kemik travması sonucu fasiyal sinir paralizisi oluşan ve geç dönem fasiyal sinir dekompresyonu uygulanan on hastanın dosyaları retrospektif olarak tarandı. Yaş, cinsiyet, travma etiyolojisi, otoskopik bulgular, işitme kaybı, radyolojik görüntüleme ve takip sonuçları açısından hasta dosyaları incelendi. Bulgular: Çalışmaya katılan hastaların tamamı erkekti ve yaş ortalaması 28,3 idi. Tüm olgulara transmastoid yaklaşım ile fasiyal sinir dekompresyonu uygulandı. Cerrahi sırasında beş hastada fasiyal sinir etrafında ödem, dört hastada kemik spikülleri basısı ve bir hastada granülasyon dokusu izlendi. Fasiyal sinir paralizi başlangıcından itibaren dört haftadan kısa sürede opere olan üç olguda normal veya normale yakın (House Brackmann evre 1-2) düzelme görülürken, sekiz haftadan uzun sürede opere olan iki olguda kısmi düzelme görülmüştür. Sonuç: Sonuç olarak temporal kemik fraktürü sonrasında oluşan fasiyal sinir paralizisi olgularında cerrahi endikasyon durumlarında mümkün olduğu kadar erken dönemde dekompresyon uygulanmalıdır. Fakat bizim çalışmamızda geç dönem fasiyal sinir dekompresyon cerrahisi uygulanan olgularda da başarılı sonuçlar alınabileceği ve tam veya tama yakın iyileşme olabileceği görülmüştür.
Objectives: The aim of this study is to present the clinical features of facial nerve paralysis occurring after temporal bone trauma and the results of late-stage facial nerve decompression. Methods: The files of ten patients with facial nerve paralysis occurring after temporal bone trauma and underwent late-stage facial nerve decompression between January 2010 and March 2016 were retrospectively screened in our clinic. Patient files were reviewed in terms of age, gender, etiology of trauma, otoscopic findings, hearing loss, radiological imaging and follow-up results. Results: All of the patients participating in the study were male and the average age was 28,3. All patients underwent facial nerve decompression via transmastoid approach. During surgery, edema arround facial nerve was observed in five patients, pressure of bone spicules in four patients and granulation tissue in one patient. Three cases who underwent facial nerve decompression less than four weeks after the onset of facial nerve paralysis had normal or near normal (HB stage 1-2) improvement, but partial improvement was seen in two cases over eight weeks. Conclusion: As a result, in cases of facial nerve paralysis occurring after temporal bone fracture, decompression should be applied asearly as possible in cases of surgical indications. However, in our study, in cases with late-stage facial nerve decompression surgery it was seen that successful results and full or near-total healing could be obtained.
Objectives: The aim of this study is to present the clinical features of facial nerve paralysis occurring after temporal bone trauma and the results of late-stage facial nerve decompression. Methods: The files of ten patients with facial nerve paralysis occurring after temporal bone trauma and underwent late-stage facial nerve decompression between January 2010 and March 2016 were retrospectively screened in our clinic. Patient files were reviewed in terms of age, gender, etiology of trauma, otoscopic findings, hearing loss, radiological imaging and follow-up results. Results: All of the patients participating in the study were male and the average age was 28,3. All patients underwent facial nerve decompression via transmastoid approach. During surgery, edema arround facial nerve was observed in five patients, pressure of bone spicules in four patients and granulation tissue in one patient. Three cases who underwent facial nerve decompression less than four weeks after the onset of facial nerve paralysis had normal or near normal (HB stage 1-2) improvement, but partial improvement was seen in two cases over eight weeks. Conclusion: As a result, in cases of facial nerve paralysis occurring after temporal bone fracture, decompression should be applied asearly as possible in cases of surgical indications. However, in our study, in cases with late-stage facial nerve decompression surgery it was seen that successful results and full or near-total healing could be obtained.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Temporal kemik fraktürleri, Fasiyal sinir paralizisi, Geç dönem dekompresyon, Temporal bone fractures, Facial nerve paralysis, Late decompression
Kaynak
KBB-Forum
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
17
Sayı
4
Künye
Eryılmaz, M. A., Arbağ, H., Arıcıgil, M., Aydemir, F. (2018). Temporal kemik fraktürü sonrası geç dönem fasiyal sinir dekompresyon cerrahisi sonuçlarımız. KBB-Forum, 17, 4, 144-148.
