Günümüz Selefîliğinin hadîs şerhçiliği (er-Râcihî'nin Müslim şerhi örneği)

Hicri ilk üç asırda yaşamış olan sahâbe, tâbiîn ve tebeü’t-tâbiîn nesli selef olarak adlandırılmaktadır. Selef nesli kendinden sonra gelen bütün Müslümanların öncüleri ve yol göstericileri olmuşlardır. Sonraki asırlarda yaşayan Müslümanlarda dini anlayış ve yaşantı yönünden kendilerini selefe nispet etme arzusu oldukça kuvvetlidir. Kendini selefe nispet etme arzusunun bir sonucu olarak hicri üçüncü asrın ortalarından itibaren sonraları Selefî diye isimlendirilecek olan bir akım ortaya çıkmış, zamanla bir ekol halini almıştır. Bu çalışmada günümüz Selefîliğinin hadîs şerhçiliği Suudi Arabistan’lı muasır alim Abdülazîz er-Râcihî’nin Müslim şerhi özelinde tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışma giriş ve üç bölümden oluşmaktadır. Girişte Suudi Arabistan Devleti’nin kuruluşu, siyasi yapısı, eğitim ve dini yapısı hakkında ayrıntıya girilmeden genel bilgi verilmiştir. Birinci bölümde Abdülazîz er-Râcihî’nin hayatı ve eserleri hakkında bilgi verildikten sonra selef ve Selefiyye kavramları üzerinde durulmuş, Selefîliğin tarihi süreçteki evreleri ele alınmıştır. İkinci bölümde Râcihî’nin Müslim şerhindeki metodu ayrıntılı bir şekilde incelenmiş, hadîs ilimleri açısından verdiği bilgiler değerlendirilmiştir. Üçüncü bölümde Selefîliğin hadîs şerh etme usûlü tespit edilmiş, bu usûle göre yorumlanan hadîslerden seçilen örnekler erken dönem Müslim şârihlerinin yorumları ile karşılaştırılarak çalışma nihayete erdirilmiştir.

The generations of the Companions (Ṣaḥāba), the Successors (Tābiʿūn), and the Followers of the Successors (Tabaʿ al-Tābiʿīn) who lived during the first three centuries of the Hijri calendar are referred to as the Salaf. This generation served as pioneers and guides for all subsequent Muslims. In the centuries that followed, Muslims developed a strong desire to affiliate themselves with the Salaf in terms of religious understanding and practice. As a result of this aspiration, a movement emerged from the middle of the third century AH, which would later be known as Salafism (Salafiyyah). Over time, this movement evolved into a school of thought.This study identifies the methodology of hadith commentary among Salafis. The study consists of an introduction and three main chapters. The introduction provides a general overview—without going into extensive detail—of the founding of the Kingdom of Saudi Arabia, its political structure, as well as its educational and religious systems. The first chapter presents the life and works of ʿAbd al-ʿAzīz al-Rājiḥī, elaborates on the concepts of Salaf and Salafiyyah, and discusses the historical development of the Salafi movement. The second chapter offers a detailed analysis of al-Rājiḥī’s methodology in his commentary work and evaluates the information he provides from the perspective of the science of ḥadīth. In the third chapter, the Salafi method of hadith interpretation is identified, and selected hadiths interpreted through this method are compared with the interpretations of early commentators of Ṣaḥīḥ Muslim, thereby concluding the study.