Stargardt Hastalığının Elektrofizyolojik Özellikleri ve Bir Olguda Progresyonun Optik Koherens Tomografi, Elektroretinografi ve Elektrookülografi ile Araştırılması
Yükleniyor...
Tarih
2015
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada Stargardt hastalığının özelliklerinin ve progresyonunun incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Fundus flavimakülatuslu (FFM) 18 olgu ve fundus flavimakülatusla beraber Stargardt hastalığı (FFMSTGD) olan 5 olgunun elektrofizyolojik özellikleri gözden geçirilmiş ve STGD'lı genç bir hastada progresyon optik koherens tomografi (OKT), elektroretinografi (ERG) ve elektrookülografi (EOG) ile incelenmiştir. Bulgular: EOG Arden indeksleri (EOG Aİ) ve rod ERG genliklerinde FFM ve FFMSTGD arasında istatistiksel bir fark yoktu (t1.02 ve p0.05). Kon ERG genliklerinde ise %1 olasılık seviyesinde fark vardı ve FFMSTGD grubunda anlamlı derecede azalmıştı (t5.03 ve p0.01). Görsel uyarıya kortikal cevap latensleri (t5.56 ve p0.01) ve genliklerinde de (t4.84 ve p0.01) iki grup arasında anlamlı fark mevcuttu. Stargardt olgusunda ise ERG'de tüm parametreler üç yıllık süre içinde subnormal seviyeden patolojik seviyelere ve EOG Aİ'leri normal oranlardan subnormal-anormal oranlara geriledi. Optik koherens tomografi (OKT) bulgularında ise bu zaman içinde hafif değişiklikler saptandı. Sonuç: STGD hastalığı değişik şekillerde görülebilmektedir. STGD'ın varyantı olarak kabul edilen FFM'ta lezyonlar daha çok periferdedir ve hastalık daha ileri yaşlarda belirti verir. FFM'da elektrofizyolojik parametrelerde etkilenme daha az olmaktadır. ERG ve EOG bulgularının zaman içinde belirgin şekilde değişmesi buna karşın OKT ile tespit edilen görüntülerde hafif değişikliklerin olması, progresyon takibinde ERG ve EOG'nin tercih edilebileceğini göstermektedir
Investigation the properties and progression in Stargardt's disease.Material and Methods: The electrophysiological features of fundus flavimaculatus (FFM) in 18 cases and fundus flavimaculatus with Stargardt's disease (FFMSTGD) in 5 cases were revisited and the progression in a young patient with STGD was investigated using optical coherence tomography (OCT), electroretinography (ERG) and electrooculography (EOG). Results: EOG Arden index (EOG AI) and rod ERG amplitudes did not differ significantly between FFM and FFMSTGD (t1.02 and p<0.05). There was a difference in cone ERG amplitudes at the level of 1% probability and was significantly decreased in FFMSTGD group (t5.03 and p>0.01). There was a significant difference between the two groups in visually evoked cortical response latencies (t5.56 and p>0.01) and in amplitudes (t4.84 and p>0.01). In Stargardt's case, all ERG parameters worsened to pathological levels from subnormal values and EOG AI to subnormal-abnormal ratios from normal ratios within a three year period. Subtle changes in optical coherens tomography (OCT) were noted during this period. Conclusion: STGD may be seen in variable appearances. In FFM which is accepted as the variant of STGD, the lesions are located peripherally and the disease manifests itself in advanced ages. The electrophysiological parameters are less affected in FFM. The gross changes in ERG and EOG findings within time whereas subtle changes occurring in OCT implies that ERG and EOG can be preferred in the detection of progression
Investigation the properties and progression in Stargardt's disease.Material and Methods: The electrophysiological features of fundus flavimaculatus (FFM) in 18 cases and fundus flavimaculatus with Stargardt's disease (FFMSTGD) in 5 cases were revisited and the progression in a young patient with STGD was investigated using optical coherence tomography (OCT), electroretinography (ERG) and electrooculography (EOG). Results: EOG Arden index (EOG AI) and rod ERG amplitudes did not differ significantly between FFM and FFMSTGD (t1.02 and p<0.05). There was a difference in cone ERG amplitudes at the level of 1% probability and was significantly decreased in FFMSTGD group (t5.03 and p>0.01). There was a significant difference between the two groups in visually evoked cortical response latencies (t5.56 and p>0.01) and in amplitudes (t4.84 and p>0.01). In Stargardt's case, all ERG parameters worsened to pathological levels from subnormal values and EOG AI to subnormal-abnormal ratios from normal ratios within a three year period. Subtle changes in optical coherens tomography (OCT) were noted during this period. Conclusion: STGD may be seen in variable appearances. In FFM which is accepted as the variant of STGD, the lesions are located peripherally and the disease manifests itself in advanced ages. The electrophysiological parameters are less affected in FFM. The gross changes in ERG and EOG findings within time whereas subtle changes occurring in OCT implies that ERG and EOG can be preferred in the detection of progression
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Stargardt hastalığı, Fundus flavimakülatus, Fundus görüntüleme, Elektroretinografi, Elektrookülograf, Stargardt’s disease, Fundus flavimaculatus, Fundus imaging, Electroretinography, Electrooculography
Kaynak
Retina-Vitreus
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Q4
Cilt
23
Sayı
2
Künye
Gündüz, M. K., Kerimoğlu, H., Oltulu, R., Şatırtav Akdeniz, G. (2015). Stargardt hastalığının elektrofizyolojik özellikleri ve bir olguda progresyonun optik koherens tomografi, elektroretinografi ve elektrookülografi ile araştırılması. Retina-Vitreus, 23, 2, 133-136.
Bağlantı
https://app.trdizin.gov.tr/makale/TVRrMk1UTTNOdz09/stargardt-hastaliginin-elektrofizyolojik-ozellikleri-ve-bir-olguda-progresyonun-optik-koherens-tomografi-elektroretinografi-ve-elektrookulografi-ile-arastirilmasi-electrophysiological-features-of-stargardt-s-disease-and-the-investigation-of-progression-in-a-case-using-optical-coherence-tomography-electroretinography-and-electrooculography
https://hdl.handle.net/20.500.12452/2085
https://hdl.handle.net/20.500.12452/2085
