Results of surgical treatments in mallet finger deformity
Yükleniyor...
Tarih
2012
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Introduction: Mallet finger is a common injury
and is frequently the result of direct trauma to
the tip of an extended finger (forced flexion) or
secondary to a laceration over the dorsal distal
interphalangeal (DIP) joint of a digit, resulting in
a DIP extensor lag. The injury may result from
either tendon disruption or a fracture of the distal
phalanx and can be treated by splinting or
surgery.
Method: Between January 2006 and January
2011, 53 mallet finger were treated in our clinic.
We treat 41 patients (without open injury)
conservative methods (plastic stack splinting and
aluminum stack splinting). In 16 of these; we had
succesfull results. Of those 25 patients who failed
with conservative treatment and 12 patients who
had open wounds were treated by surgical
methods. We used Y or H type incisions on DIP
joint.
Results: The study involved 37 patients (25 males,
12 females; mean age years; range 2 to 64 years)
with 38 mallet finger deformity. 25 patients (male
(%67.6), 12 patients female ( %34.4) (one of them
bilateral) who had poor results were and also 12
patiens who had open injury treat with surgical
treatment.
Conclusion: Although mallet finger might appear
as a minor injury, over a quarter of the patients
with a mallet injury have been reported to be off
work during a 6-week period. In addition, activities, such as sports, are often
avoided during the first weeks after the trauma
(3). An anatomical reduction is essential in mallet
fractures. Open reduction and internal K-wire
fixation can be preferred due to its low
complication rate and ease of application in
patients whose mallet deformity cannot be treated
by closed reduction.
Amaç: Çekiç parmak deformitesi yaygın bir yaralanmadır ve ekstansiyon eksikliğiyle sonuçlanan, genellikle ekstansiyonda parmak ucunun doğrudan darbe alması sonrası fleksiyona zorlanması ya da parmakta distal interfalangeal (DİF) eklemin laserasyonu sonucu oluşur. Yaralanma tendonun kesilmesi , distal falanks kırığı sonucu olabilir ve splintleme veya cerrahi olarak tedavi edilebilir. Metod: Ocak 2006- Ocak 2011 yılları arasında 53 çekiç parmak deformitesi kliniğimizde tedavi edildi. 41 hasta (açık yaralanması olmayan) konservatif metodlarla (plastik ve aluminyum stack splintleme) tedavi edildi. 16’sında başarılı sonuç elde edildi. Konservatif tedaviden fayda görmeyen 25 hasta ve açık yaralanması olan 12 hasta cerrahi olarak tedavi edildi. Y ve H tipi insizyonlar kullanıldı. Sonuçlar: Çalışmaya 38 çekiç parmak deformitesi olan 37 hasta(25 erkek, 12 kadın, 30.8 yaş ortalaması ve 2-64 yaş aralığı) dahil edildi. Crawford kriterlerine göre 30 hasta (%81.1) mükemmel, 4 hasta (%10.8) iyi, 2 hasta (%5.4) orta ve 1 hasta (%2.7) kötü sonuç olarak değerlendirildi. 1 hastada yüzeyel enfeksiyon, 1 hastada cilt nekrozu ve 1 hastada rekürren deformite oluştu. Tartışma: Çekiç parmak deformitesi minör yaralanma gibi görünmesine rağmen hastaların dörtte birinde yaralanmanın 6 haftalık dönemde işgücü kaybına neden olduğu bildirilmiştir. Ayrıca travmadan itibaren spor gibi aktivitelerden kaçınılmalıdır. Biz bu çalışmada açık yaralanması olan ve kapalı yöntemlerden fayda görmeyen çekiç parmak deformitesi olan hastaları cerrahi olarak tedavi ettik. Açık redüksiyon ve K teli tespiti etkili ve kolay metoddur.
Amaç: Çekiç parmak deformitesi yaygın bir yaralanmadır ve ekstansiyon eksikliğiyle sonuçlanan, genellikle ekstansiyonda parmak ucunun doğrudan darbe alması sonrası fleksiyona zorlanması ya da parmakta distal interfalangeal (DİF) eklemin laserasyonu sonucu oluşur. Yaralanma tendonun kesilmesi , distal falanks kırığı sonucu olabilir ve splintleme veya cerrahi olarak tedavi edilebilir. Metod: Ocak 2006- Ocak 2011 yılları arasında 53 çekiç parmak deformitesi kliniğimizde tedavi edildi. 41 hasta (açık yaralanması olmayan) konservatif metodlarla (plastik ve aluminyum stack splintleme) tedavi edildi. 16’sında başarılı sonuç elde edildi. Konservatif tedaviden fayda görmeyen 25 hasta ve açık yaralanması olan 12 hasta cerrahi olarak tedavi edildi. Y ve H tipi insizyonlar kullanıldı. Sonuçlar: Çalışmaya 38 çekiç parmak deformitesi olan 37 hasta(25 erkek, 12 kadın, 30.8 yaş ortalaması ve 2-64 yaş aralığı) dahil edildi. Crawford kriterlerine göre 30 hasta (%81.1) mükemmel, 4 hasta (%10.8) iyi, 2 hasta (%5.4) orta ve 1 hasta (%2.7) kötü sonuç olarak değerlendirildi. 1 hastada yüzeyel enfeksiyon, 1 hastada cilt nekrozu ve 1 hastada rekürren deformite oluştu. Tartışma: Çekiç parmak deformitesi minör yaralanma gibi görünmesine rağmen hastaların dörtte birinde yaralanmanın 6 haftalık dönemde işgücü kaybına neden olduğu bildirilmiştir. Ayrıca travmadan itibaren spor gibi aktivitelerden kaçınılmalıdır. Biz bu çalışmada açık yaralanması olan ve kapalı yöntemlerden fayda görmeyen çekiç parmak deformitesi olan hastaları cerrahi olarak tedavi ettik. Açık redüksiyon ve K teli tespiti etkili ve kolay metoddur.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Mallet finger, Mallet fracture, K wire fixation, Çekiç parmak, Mallet kırığı, K tel tespit
Kaynak
Tıp Araştırmaları Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
10
Sayı
2
Künye
Güleç, A., Kütahya, H., Kaçıra, K. B., Bilge, O., Toker, S., Yel, M. (2012). Results of surgical treatments in mallet finger deformity. Tıp Araştırmaları Dergisi, 10, 2, 59-62.
