Spinal musküler atrofi hastalarında telomer uzunluğunun değerlendirilmesi

Amaç: Spinal musküler atrofi (SMA) otozomal resesif geçişli, alfa motor nöronlarının dejenerasyonuna bağlı olarak gelişen, ilerleyici kas zayıflığı ve atrofi ile karakterize bir hastalıktır. Hastalık, SMN proteinini kodlayan SMN1 geninin biallelik fonksiyon kaybı sonucu oluşur. SMN proteini, telomeraz holoenziminin birleştirildiği Cajal cisimciklerinde lokalize olur ve protein etkileşimlerini değiştirerek telomeraz biyogenezinde önemli bir rol oynar. Bu nedenle çalışmamızda, SMA hastalarında telomer uzunluğu sağlıklı kontrollerle karşılaştırılarak değerlendirilmiştir. Ayrıca literatürde ilk kez gen replasman tedavisinin (onasemnogene abeparvovec) telomerler üzerindeki olası etkileri araştırılmıştır. Yöntem: Periferik kan lenfositlerinde rölatif telomer uzunluğu, SensiFAST SYBR Master Mix-No ROX Real-Time PZR Kiti (Meridian Bioscience Inc.; Cincinnati, Ohio, ABD) kullanılarak ölçülmüştür. Çalışmaya, 58’i SMA hastası ve 58’i yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiş sağlıklı bireylerden oluşan toplam 116 kişi dahil edilmiştir. SMA grubundaki 58 hastanın 19'u gen tedavisi almıştır. Bulgular: Gen tedavisi almayan SMA hastalarında telomer uzunluğu, sağlıklı kontrollerinkinden daha kısa bulunmuştur (p=0,029). Gen tedavisi alan grupta ise hasta ve kontroller arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır (p=0,108). Ayrıca gen replasman tedavisi almış ve almamış hastaların telomerleri birbiriyle karşılaştırıldığında arada anlamlı farklılık izlenmiştir (p=0,012). Sonuç: Spinal Musküler Atrofi, çocukluk çağının en sık görülen nöromüsküler hastalıklarından biridir. Bu çalışmada SMA hastalarında telomerlerin kısaldığı ve gen tedavisinin telomer kısalmasını önleyebildiği gözlemlenmiştir. Telomer kısalmasının SMA patogenezine nasıl katkıda bulunduğu henüz açıklığa kavuşmamış olmakla birlikte, SMN protein eksikliğinin telomeraz biyogenezini bozması, olası mekanizmalardan biridir. Telomer kısalması, SMA'da hastalığın şiddetini artıran bir faktör olabileceği gibi, aynı zamanda potansiyel bir tedavi hedefi de olabilir. Bu mekanizmanın daha ayrıntılı olarak aydınlatılması, bu klinik tabloya yönelik yeni araştırmalara ve tedavi stratejilerine zemin hazırlayabilir.

Objective: Spinal muscular atrophy (SMA) is an autosomal recessive neurodegenerative disorder characterized by progressive muscle weakness and atrophy due to the degeneration of alpha motor neurons. The disease results from a biallelic loss of function in the SMN1 gene, which encodes the survival motor neuron (SMN) protein. The SMN protein is localized in Cajal bodies, where the telomerase holoenzyme assembles, and may play a critical role in telomerase biogenesis by modulating protein interactions. Therefore, in this study, telomere length in patients with SMA was evaluated in comparison to healthy controls. Furthermore, for the first time in the literature, the potential effects of gene replacement therapy (onasemnogene abeparvovec) on telomeres were investigated. Methods: Relative telomere length in peripheral blood lymphocytes was measured using the SensiFAST SYBR Master Mix-No ROX Real-Time PCR Kit (Meridian Bioscience Inc.; Cincinnati, Ohio, USA). A total of 116 individuals were included in the study, comprising 58 patients with SMA and 58 age- and sex-matched healthy controls. Among the SMA group, 19 patients had received gene replacement therapy. Results: Telomere length in SMA patients who did not receive gene therapy was found to be significantly shorter than that of healthy controls (p=0.029). In the group that received gene therapy, no significant difference was observed between patients and controls (p=0.108). Furthermore, when comparing the telomere lengths of treated and untreated patients with gene replacement, a significant difference was detected (p=0.012). Conclusion: SMA is one of the most common neuromuscular disorders of childhood. In our study, telomere shortening was observed in SMA patients, and gene therapy appeared to prevent telomere attrition. Although the precise contribution of telomere shortening to SMA pathogenesis remains unclear, impaired telomerase biogenesis due to SMN protein deficiency may represent a potential underlying mechanism. Telomere shortening may not only contribute to disease severity in SMA but could also represent a potential therapeutic target. Further elucidation of this mechanism may pave the way for novel research and therapeutic strategies in this clinical context.