Moriskoların Hristiyanlaşma süreci

Abstract

1492 yılında İspanyolların, Müslümanlara karşı kaybettikleri tüm toprakların geri alınmasını hedefleyen “reconquista” hareketinin öldürücü darbesi ile Gırnata şehri düştü. Endülüs’te hüküm süren son İslâm hanedanı Nasrîlerin (1238-1492) devleti yıkıldı ve Endülüs Müslümanlarının İber yarımadasındaki siyasi varlıkları sonra erdi. Bunun bir sonucu olarak da Müslümanların 712 yılında yarımadaya ayak bastığı günden beri Berberi, Arap, Yahudi ya da İspanyol olup İslamiyet’i din olarak seçen insanlar, tehcir ve din değiştirme baskılarına maruz kaldı. Tüm bunlara rağmen çeşitli sebeplerle Endülüs’te yaşamak zorunda kalmış, resmi olarak Hristiyanlık dinini kabul etmiş ancak gizliden gizliye Müslümanlığını korumuş bir kitle de varlığını sürdürmeyi başardı. Bu insanlara düşmanları tarafından aşağılayıcı bir ifade olarak Morisko ismi takıldı. Baskı, yeni duruma ayak uydurma çabası, nesiller arası din aktarımının sağlanamaması, dil değişimi gibi sebeplerle zamanla büyük oranda Hristiyanlaştılar ve son kalıntıları da 1609 yılında tehcir edildi.

As the deathblow of the Reconquista movement, Nasrid Kingdom was collapsed and the political presence of the Andalusian Muslims in the Iberian peninsula ended up with the fall of Granada in 1492. Thus, since the day Muslims set foot on the peninsula in 712, Berber, Arab, Jewish or Hispanic people, who chose Islam as their religion, had been subjected to relocation and religious pressure. Despite all these, people who had to live in Andalusia for some reason officially converted to Christianity but secretly preserved their original belief, Islam. Los Moriscos (Little Moors), the Spanish nickname for Muslims, was given by its enemies as a humiliating expression. However, over time these people became largely Christianized for reasons such as oppression, the effort to adapt to the new situation, the lack of intergenerational transfer of religion, and language change. Their last remains were deported in 1609.