Çeşitli Klinik Örneklerden İzole Edilen Acınetobacter Türlerinin Kolistin, Tigesiklin ve Diğer Antibiyotiklere Karşı Direnç Profillerinin Araştırılması
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2014
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Acinetobacter türleri antibiyotiklere karşı direnç geliştirebilmeleri ve hastane ortamında uzun süre canlı kalabilmeleri nedeniyle önemli nozo- komiyal patojenler arasında yer almaktadırlar. Bu çalışmada, hastanemiz kliniklerinde yatan hastaların çeşitli klinik örneklerinden izole edilen Acinetobacter spp. izolatlarının çeşitli antimikrobiyal ilaçlara karşı direnç seyirleri araştırılmıştır. Haziran 2011-Aralık 2013 tarihleri arasında; 540 (% 36.1) bronşiyal lavaj sıvısı, 290 (% 19.3) kan, 174 (% 11.6) yara yeri, 156 (% 10.4) trakeal aspirat, 109 (% 7.3) boğaz, 81 (% 5.4) idrar, 52 (% 3.5) balgam ve 96 (% 6.4) diğer örnekler (kateter ucu, torasentez sıvısı, beyin omurilik sıvısı, plevra sıvısı, periton sıvısı) olmak üzere çeşitli klinik örneklerden izole edilen toplam 1,498 Acinetobacter izolatı çalışmaya alınmıştır. Örneklerin 992si (% 66.2) yoğun bakım ünitelerinden, 506sı (% 33.8) çeşitli kliniklerden gönderilmiş olup poliklinik hastalarına ait örnek içermemektedir. Klinik izolatların tanımlanması ve antibiyotik duyarlılıkları konvansiyonel yöntemler ve otomatize sistem (VITEK 2, BioMerieux, Fransa) ile yapılmıştır. İzolatların 1,462si (% 97.6) Acinetobacter baumannii, yedisi (% 0.5) Acinetobacter lwoff ii, ikisi (% 0.1) Acinetobacter haemolyticus, 27si (% 1.8) Acinetobacter spp. olarak tanımlanmıştır. İzolatların direnç seyirlerine bakıldığında; tüm antibiyotiklerde yıllar içinde direnç artışı gözlenirken, amikasin (% 67.5) ve gentamisin (% 68.6) direncinde azalma eğilimi gözlenmiş, sef tazidim direncinde ise oransal bir değişiklik olmamıştır. Tüm yıl- larda en düşük direnç kolistin (% 1.4) ve tigesiklin (% 6.9) için gözlenmiş olup, en etkisiz olanlar ise sef tazidim (% 93.4), piperasilin-tazobaktam (% 93.2), siprof loksasin (% 93.2), meropenem (% 91.6), ampisilin-sulbaktam (% 91.4), imipenem (% 91.3), sef epim (% 91.1) ve levof loksasindir (% 90.9). Amikasin (% 67.5) ve gentamisin (% 68.6) için nispeten daha düşük direnç oranlarına rastlanılmıştır. Bu çalışmada, karbapenemler dahil tüm beta-laktam grubu antibiyotiklere ve kinolon grubu antibiyotiklere karşı yüksek düzeyde direnç olduğu; önemli bir tedavi seçeneği olan karbapenemlere direnç artışının devam ettiği; en etkili antimikrobik tedavinin sırasıyla kolistin ve tigesiklin olmasının yanısıra, amikasin ve gentamisine nispeten daha düşük direnç oranları gözlenmesi nedeniyle bu antimikrobiyallerin de ampirik tedavide yer alabileceği kanaatine varılmıştır.
Acinetobacter species are important nosocomial pathogens because they may develop resistance to antibiotics and survive f or long periods in the hospital setting. This study aimed to investigate the changes in antibiotic resistance prof iles of Acinetobacter spp. strains isolated f rom various clinical samples of hospitalized patients in our hospital. The study included a total of 1,498 Acinetobacter species isolated f rom various specimens between June of 2011 and December of 2013. Specimens distribution were as f ollows: 540 (36.1 %) bronchial lavage, 290 blood (19.3 %), 174 (11.6 %) wound, 156 tracheal aspirate (10.4 %), 109 throat swab (7.3 %), 81 urine (5.4 %), 52 sputum (3.5 %) and 96 (6.4 %) other specimens (catheter tip, cerebrospinal f luid, thoracentesis material, pleural f luid, peritoneal f luid). Clinical specimens were obtained f rom intensive care units (n992, 66.2 %) and other clinics (n141, 30.3 %) of our hospital, there were no outpatient patient specimens. Identif ication and antimicrobial susceptibilities of clinical isolates were determined by an automated system (VITEK 2 Compact, Biomerieux, France) and conventional methods. The isolates were identif ied as Acinetobacter baumannii (n1,462, 97.6 %), Acinetobacter lwoff ii (n7, 0.4 %), Acinetobacter haemolyticus (n2, 0.13 %) and Acinetobacter spp. (n27, 1.8 %). While resistance rates f or almost all drugs increased, amikacin (67.5 %) and gentamicin (68.6 %) resistance rates decreased and cef tazidime resistance did not change. During all years of the study the most eff ective antibio- tics were colistin (1.4 %) and tigecycline (6.9 %); most ineff ective antibiotics were cef tazidime (93.4 %), piperacillin-tazobactam (93.2%), ciprof loxacin (93.2 %), meropenem (91.6 %), ampicillin-sulbactam (91.4 %), imipenem (91.3 %), cef epime (91.1 %) and levof loxacin (90.9 %), respectively. Lower rates of resistance were observed against amikacin (67.5 %) and gentamicin (68.6 %) in comparison to other antibiotics. This study indicated the presence of high resistance rates against all beta-lactam drugs including carbapenems and quinolones. Moreover, there was a progressive increase in resistance to carbapenems which are very important treatment alternatives. It was concluded that most eff ective antimic- robial therapy may be considered as colistin and tigecycline, while amikacin and gentamicin can also be used f or empirical treatment because of lower resistant rates than other antibiotics.
Acinetobacter species are important nosocomial pathogens because they may develop resistance to antibiotics and survive f or long periods in the hospital setting. This study aimed to investigate the changes in antibiotic resistance prof iles of Acinetobacter spp. strains isolated f rom various clinical samples of hospitalized patients in our hospital. The study included a total of 1,498 Acinetobacter species isolated f rom various specimens between June of 2011 and December of 2013. Specimens distribution were as f ollows: 540 (36.1 %) bronchial lavage, 290 blood (19.3 %), 174 (11.6 %) wound, 156 tracheal aspirate (10.4 %), 109 throat swab (7.3 %), 81 urine (5.4 %), 52 sputum (3.5 %) and 96 (6.4 %) other specimens (catheter tip, cerebrospinal f luid, thoracentesis material, pleural f luid, peritoneal f luid). Clinical specimens were obtained f rom intensive care units (n992, 66.2 %) and other clinics (n141, 30.3 %) of our hospital, there were no outpatient patient specimens. Identif ication and antimicrobial susceptibilities of clinical isolates were determined by an automated system (VITEK 2 Compact, Biomerieux, France) and conventional methods. The isolates were identif ied as Acinetobacter baumannii (n1,462, 97.6 %), Acinetobacter lwoff ii (n7, 0.4 %), Acinetobacter haemolyticus (n2, 0.13 %) and Acinetobacter spp. (n27, 1.8 %). While resistance rates f or almost all drugs increased, amikacin (67.5 %) and gentamicin (68.6 %) resistance rates decreased and cef tazidime resistance did not change. During all years of the study the most eff ective antibio- tics were colistin (1.4 %) and tigecycline (6.9 %); most ineff ective antibiotics were cef tazidime (93.4 %), piperacillin-tazobactam (93.2%), ciprof loxacin (93.2 %), meropenem (91.6 %), ampicillin-sulbactam (91.4 %), imipenem (91.3 %), cef epime (91.1 %) and levof loxacin (90.9 %), respectively. Lower rates of resistance were observed against amikacin (67.5 %) and gentamicin (68.6 %) in comparison to other antibiotics. This study indicated the presence of high resistance rates against all beta-lactam drugs including carbapenems and quinolones. Moreover, there was a progressive increase in resistance to carbapenems which are very important treatment alternatives. It was concluded that most eff ective antimic- robial therapy may be considered as colistin and tigecycline, while amikacin and gentamicin can also be used f or empirical treatment because of lower resistant rates than other antibiotics.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Farmakoloji ve Eczacılık, Acinetobacter Türleri, Antibiyotikler, Direnç, Kolistin, Tigesiklin, Acinetobacter Species, Antibiotics, Colistin, Resistance, Tigecycline
Kaynak
ANKEM Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
28
Sayı
4
Künye
Doğan, M., Feyzioğlu, B., Baykan, M. (2014). Çeşitli Klinik Örneklerden İzole Edilen Acınetobacter Türlerinin Kolistin, Tigesiklin ve Diğer Antibiyotiklere Karşı Direnç Profillerinin Araştırılması. ANKEM Dergisi. 28, 4, 138-143.
