Sayı 37 (2014)
Bu koleksiyon için kalıcı URI
Güncel Gönderiler
Öğe Hükümlünün “mahrem görüşme” hakkı -İslam hukuku ve Ürdün kanunu arasında mukayeseli bir inceleme-(Necmettin Erbakan Üniversitesi, 2014) Ebû Hamide, Abdülhâfız Yusuf Ulyân; Hayta, Mustafa; Korkmaz, Ömerİslam hukuku, caydırıcı bir ta’zîr cezası olması bakımından hapisten amaçladığı ile kanuna aykırı davranmasına ve meşru bir cezayı hak etmesine rağmen insanî hakları elinden alınmayan bir insan olması bakımından mahkûm hakkı arasında bir denge kurarak mahkûmun onur ve haysiyetini koruyan çeşitli hakları kabul etmiştir. İşte bu haklardan birisi de çağdaş bilginlerce mahrem görüşme diye tanımlanan cezaevinde mahkûmun eşiyle buluşma hakkıdır. Bu araştırma, bu görüşe yöneltilen itirazları reddederek ve bu konuda cumhur fukahânın yaklaşımını da tercih ederek söz konusu hakkı İslam hukuku tarafından temellendirmek amacıyla yazılmıştır. Bu araştırma ayrıca mahrem görüşme (şer’î halvet) hakkına yönelik İslam hukukunun tutumuyla Ürdün kanununun tutumu arasında mukayese yapmaktadır.Öğe Ana-babaya itaati emreden ayetlerle ilgili edebî yaklaşımlar bağlamında Kur’an cümlelerinde teşrî ve i’câz(Necmettin Erbakan Üniversitesi, 2014) Ebû Avde, Avde Halîl; Şahan, Ramazan; Çağlayan, HarunBu araştırma, i’câz konularında her araştırmaya ilke olması gereken köklü bir gerçeği tespit etmeye çalışmaktadır. Bu gerçek; Kur’an-ı Kerim’in, Allah (c.c.)’ın elçisinin doğruluğuna ilişkin kıyamete kadar geçerli bir mucize olması için Arapça indirilmesidir. Bir başka ifade ile Hz. Muhammed’e kitapta indirilen teşrî, sadece ebedi bir mucize olması için Arapça Kur’an olarak indirilmiştir. Böylece, teşrî ve i’câzı birleştirip iki ilâhi mucizeyi tek bir şeyde toplarken, Kur’ân kitapta bulunur, kitap da Kur’ân’ı ihtiva eder. İşte bu iki ilâhî mucizenin birleştiği şey Allah’ın kitabıdır. Allah (c.c.)’ın ayetlerinden her biri, bu hususta bir delil olabilir. Ancak bu araştırma, kendisinden bahsettiğimiz bu hakikate bir örnek olarak, ana-babaya itaati, iyiliği ve ihsanı emreden ilâhi hükmü konu edinmiştir. Böylece bu araştırma; ana-babaya iyilik konusundaki ayetler ile vâlideyn ve ebeveyn (ana-baba, atalar), evlat ve ebnâ (çocuklar ve oğullar) kavramları arasındaki farkı sunmuştur. Bu araştırma, ana-babaya ihsan etme konusunda İsrâ suresinde geçmekte olan iki ayet eşliğinde yürüyerek bu iki ayet bünyesinde, harikaları tükenmeyen Kurânî i’câz ve ilâhi beyân göstergelerini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu iki ayette nice beyân şekilleri ve Kur’an’ın nice harikaları vardır!Öğe Min kadâya’l-üslûb fi tefsîri’l-Alûsî: İstikbâlü’n-nas(Necmettin Erbakan Üniversitesi, 2014) Abdelghany, Asem Hamdyهذا البحث يتناول ملامح استقبال النصفي تفسير الألوسي فمن يطالع تفسير الألوسي باهتماماته اللغوية والبلاغية يلاحظ اهتمامه بالعديد من المسائل المتعلقة باستقبال النص; فنجده مثلا يصور لنا موقع المتلقي من النص وتفاعله معه كما بين الألوسي بعضأشكال تأثير النصفي المتلقي ودورالظواهراللغوية والبلاغية في ذلك وفي أثناء هذا البحث انطلقنا من كتب اللسانيات المعنية بهذه المسائل, ثم تابعناها في تفسير الألوسي لمعرفة ملامح هذه المسائل في تفسيره, وقد قسم هذا البحث إلى مقدمة وقسمين: قسم خاصبالمتلقي وقسم خاصبالنصÖğe Nazarât fi teaddiyyi’l-fi’l ve lüzûmihî fi’s-sahâfeti’l-Mısriyye (I)(Necmettin Erbakan Üniversitesi, 2014) Afifi, Ramazan Afifi Ahmedيهتم هذا البحث بدراسة الفعل من حيث تعديه ولزومه في إطار من النصوص اللغوية التي يمكن من خلالها رصد حركة الفعل في سياقها, ولقد تم الاقتصار في المادة المدروسة على لغة الصحافة المصرية بما تمثله من قوة لا يستهان بها يتقرر بموجبها مصير اللغة إيجابا أو سلبا, فالعلاقة بين اللغة والصحافة تشكل ظاهرة لغوية جديرة بالتأمل, ويتركز الدافع إلى اختيارالموضوع في معرفة التغيير الذي طرأ على بعض الأفعال من حيث التعدي واللزوم في الصحافة المصرية, ومد مطابقة أو مخالفة هذا التغيير للغة العربيةالفصيحة, وهذا ليس على سبيل الحصربقدرما هو تنبيه على وجودالظاهرة وانتشارها وتهدف الدراسة إلى التريث وعدم التسرع في إصدار الأحكام بالخطأ والصواب في استخدام الأفعال, وتدقيق النظر فيها, فبعض الأفعال التي تم تغيير حالتهامن التعدي إلى اللزومأو العكس, أو استخدام حرف جرمغايرللحرف الذي درج على استخدامهمع الفعل قد يكون له أصل في اللغةمقبول, وقد لا يكونÖğe Korku ütopyalarında din algısı(Necmettin Erbakan Üniversitesi, 2014) Akyüz, YakupÜtopyalar; toplumsal düzene eleştiri olarak yazılmış, toplumun istikrarını ve özdeşliğini hedefleyen; eşitlikçi, değişime kapalı statik devlet sistemleridir. Ütopya kavramını ilk kez kullanan More, ütopyayı gerçeklikte olmayan yeri ifade anlamında kullanmış, More’un ütopyası kendi zamanındaki siyasal düzene eleştiriyi de içerisine katmıştır. Korku ütopyaları, ütopyaların diyalektik bir karşıtlık içerisinde evrilmeleri sonucu Batı düşüncesinde, siyasal devlet sistemlerine, bireyin özgürlüğünün devlet istikrar ve özdeşliği uğruna terk edilmesine tepki olarak yazılmış; edebi, politik ve siyasal eleştiri eserleridir. Korku ütopyalarında eleştirisi yapılan komünist, faşist, sosyalist siyasal sitemlerdeki din algısı aynen bu eserlerde de tahlil edilerek dinin bu sistemlerde edindiği yer dile getirilmiştir. Korku ütopyalarında “Tanrı” kavramı öncelikle yok edilerek yerine “iktidar olma”, “tek devlet” fikri ikame edilmiş ve iktidarın kendisi mutlak hale getirilmiştir. Tanrı yok edildikten sonra dinin yaşamdaki tezahürleri olan; ibadet, mabet, ahlak vb. dini kurumsallaştıran şeylerin yerine ise kurgulanan ateist yapıda yeni yapılar ve değer yargıları getirilmiş iktidar olma fikri sağlamlaştırılmak istenmiştir.Öğe Zayıf hadisin amel karinesiyle desteklenmesi ve Tirmizî’nin süneni(Necmettin Erbakan Üniversitesi, 2014) Acar, YusufHadis ve sünnet eksenli yapılan çalışmalarda öne çıkan konuların başında, bir hadisin sıhhat değerinin belirlenmesi gelmekte ve bu işlemin yalnızca isnad üzerinden yürütülüp yürütülemeyeceği öteden beri tartışılmaktadır. Bu makalede, bir hadisin kabulü için sahabe ve sonraki nesillerin uygulamalarını önemli bir kriter olarak kabul eden Mâlik’in bu tutumunun, hadis edebiyatının oluşum dönemi olarak kabul edilen hicri ilk üç asırdaki hadis ve sünnete dair çalışmalara ne ölçüde yansıdığının tespiti yapılmaya çalışılmaktadır. Tirmizî özelinde kütüb-i sittede, ilk nesillerin uygulamalarından, daha ziyade isnad açısından zayıf görülen rivayetlerin ‘amel edilebilirlik’ niteliğine kavuşmalarında bir takviye aracı olarak yararlanılıp yararlanılmadığı üzerinde durulmaktadır.Öğe Kur’ân’ı nasıl sahih olarak anlayıp tefsir etmeliyiz? (Tefsir metodolojisi)(Necmettin Erbakan Üniversitesi, 2014) Aydın, HayatiRealitede dini bilgilerimizin bir çoğu mesmuata (işitmeye), mesmuatın olmadığı yerde sahih bir fehme (anlayışa) dayanmaktadır. Mesmuat tarzı dini bilgilerimizi fiziki ve geometrik bilgiler gibi laboratuarda test edebilme imkanımız yoktur. Test edebileceğimiz yegane metodumuz mesmuatın sıhhatini tespit etmektir. Nihayet İslam uleması da dini bilgileri bize naklederken bu metodu takip etmiş ve bu hususta büyük gayret ortaya koymuşlardır. Sahih bir anlayış için iki şey esastır: 1-Sözün realiteye uygun olması: Bunun için, ayetlerin kontekstini göz önüne almak, lügatlere müracaat etmek, yorumda ayetlerin zahirine ve Arapların yaygın anlayışına uygunluğunu esas tutmak gerekir. 2-Sözün realiteye uygun yorumlanması: Bu da ayetlerin kronolojisine ve evrensel karakterine dikkat etmek, Üslubü'l-Kur'ân'ı bilmek, empati yapmak, tarihi bağlama gitmektir.
